بردباری و حلم:

 

می گویند راههای مختلفی در زندگی وجود دارد که می تونه انسان را موفق کنه. این راهها را باید پیدا کرد. فقط باید نگاهمان را دقیق تر کنیم تا راه موفقیت را پیدا کنیم. شاید راه جلوی پای ما باشد ولی ما به آن بی توجه هستیم. یکی از این راهها، داشتن خصلت بردباری است.

برای ایجاد کردن خصلت بردباری و حلم در وجودمان راهکارهایی وجود دارد.

بردباری سلامت روحی و روانی  ما را بالا می برد و زندگی را برای ما آسان تر می کنه.

حلم ظرفیت روانی است و باعث می شود تا بتوانیم برخورد ها را مهار کنیم. حلم مثل جرعه ی تلخی است وقتی از گلو پایین رفت شیرین می شود.

نتایج حلم، چیزی است که به ما انگیزه می دهد تا انسان احساس آرامش بیشتر پیدا کند.

ولی باید چه کاری کرد، که این خصلت دوام داشته باشد.

نکته: با یک بار و چند بار بردباری، فرد حلیم نیست . باید جزء بافت روحی ما بشود.

راهکار شخصیت بردبار:

۱-آدم باید تمرین بکنه.

در ابتدای کار برای رسیدن به حلم، باید خودمان را به بردباری بزنیم.نسخه ای که مولای متقیان در حکمت ۲۰۷ می پیچد، بسیار شنیدنی و قابل تأمل  است: “إن لَم تَكُن حَليما فَتَحَلَّم فَإِنَّهُ قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ إِلاّ أَوشَكَ أَن يَكونَ مِنهُم / اگر بردبار نیستی خود را به بردباری بزن زیرا کم اتفاق می افتد که کسی خود را شبیه قومی سازد و از آن ها به حساب نیاید.” 

سعی کن مثل داروی تلخ، بخاطر نتایج شیرینش، آن را سر بکشی.

هنر این نیست خودمان را دور کنیم ازاجتماع دوری کنیم هنر این است که بتوانیم خودمان و محیط را مدیریت کنیم.

 

۲-سعی کنیم به لحاظ شخصیتی خودمان را به فکر کردن عادت بدهیم در مقابل وقایع حتما تفکر کنیم. نسبت به نتایج و آثار برخوردی که قراره انجام بدهیم، فکر کنیم

۳-در مورد آثار و نتایج حلم فکر کنیم. فلان رفتار چه نتایج شیرینی دارد.آن وقت تحمل انسان نسبت به نوشیدن جرعه ی تلخ بالا می رود.

۴-سعی کنیم آگاهی خودمان را نسبت مردم و روانشناسی آنها بالا ببریم . بدانیم ممکن است رفتار بد با ما بشود باید پیش بینی داشته باشیم . باید باور کنیم در دنیایی زندگی می کنیم که نیش و نوش در هم آمیخته است.

سوال: آیا از رفتار ما سوء استفاده نمی کنند؟

خب، حالا ما آدم حلیم شدیم اگر از ما سوء استفاده کنند خدا می پسندد.

جواب: خدا، قرآن، عقل نمی پسندد. خدا اصلا خار کردن مومن را نمی پسندد.

به بیان دیگر، در برخوردهایی که برایمان پیش می آید، وظیفه اول، حفظ کردن است. در واقع بر اثر این انعطاف روانی و شرح صدری که پیدا کرده ایم، خودم را حفظ می کنیم .

حالا سوال این است: با حلم ورزیدن یعنی هیچ واکنش در مقابل دیگران نداشته باشیم؟

جواب: حلم به ما فرصت می دهد تا بهترین رفتار را با طرف مقابل داشته باشیم

۱-گاهی رفتار ناصواب ناشی از سوء تفاهم است. که وظیفه اینجا سکوت و سلام و هدیه است. ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ (سوره مومنون، آیه ۹۶).

تو آزار و بدیهای امت را به آنچه نیکوتر است دفع کن ما (جزای) گفتار آنها را بهتر می‌دانیم.

۲-بعضی جاها، رفتار ناصواب ناشی از نیت مشکلات روحی طرف مقابل است یعنی  درصدد اذیت کردن ما است: که در اینجا با آرامشی که داریم تصمیم بگیریم چگونه او را ادب کنیم( مهم این است این برخورد در آرامش باشد).

یاد خدا کلید اصلی خوشبختی است.