سلام دوستان خوبم، زندگی تون پر از نشاط و سلامت
باور داشته باشیم که همه چیز دست خداست . امید به خدا همه چیز را برامون زنده و پویا نگه می دارد بیایید متعهد بشویم که خدا را لحظه ای، در زندگی فراموش نکنیم.
خوشحالیم که امروز هم با شما و در کنار شما به دنبال کلیدهای زندگی سالم هستیم. زندگی سالم حق و سهم همه ما است.دربهای خوشبختی و سعادت به روی همه باز است. اگر به دنبالش نرویم تقصیر خودمون است.
May God be the only hope
کلیدهای زندگی سالم از نظر شما چیست؟
- داشتن سلامت جسم، شغل خوب، موقعیت خوب، هدفدار بودن در زندگی و امید داشتن و …
- بهترین پشتیبان و تکیه گاه شما در زندگی چیست؟ نقطه امید شما در زندگی چه چیزی است؟
در این عالم هیچ کسی معتمد و تکیه گاه ما نمی تونه باشه .خداوند سفره این عالم را خودش پهن کرده و خودش هم جمع می کنه.
سوال: آیا حالا دیگه باید سبب ها را ول کنیم و سراغ مسبب اسباب برویم . توکل و اعتماد به خدا چند معنی می تونه داشته باشه:
۱-از همه چیز دل ببریم و فقط به او دل بندیم. دیده ای خواهم، سبب سوراخ کن.هیچ چیز در این عالم قیوم و پایدار به ذات خودشون نیست.این معنی منطق توحیدی است. فقط خداست، که حی القیوم است
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ(آیه ۲۵۵ سوره بقره)
خدای یکتاست که جز او خدایی نیست، زنده و پاینده است، هرگز او را کسالت خواب فرا نگیرد تا چه رسد که به خواب رود، اوست مالک آنچه در آسمانها و زمین است، که را این جرأت است که در پیشگاه او به شفاعت برخیزد مگر به فرمان او؟ علم او محیط است به آنچه پیش نظر خلق آمده و آنچه سپس خواهد آمد و خلق به هیچ مرتبه از علم او احاطه نتوانند کرد مگر به آنچه او خواهد، قلمرو علمش از آسمانها و زمین فراتر، و نگهبانی زمین و آسمان بر او آسان و بی‌زحمت است، و او والا مرتبه و با عظمت است.
۲ -به معنی دیگه که بدترین برداشت است این است که ما از سبب ها دل می بریم و دیگه منتظر معجزه می مانیم ولی این طرز تفکر، درست نیست. که ما هیچ کار نکنیم و فقط به خدا بسپریم.
این اشتباه بزرگ است که ما دیگه به نظام اسباب این عالم کاری نداشته باشیم . خود خدا به اینها اثر داده است.
ما باید نظم حاکم بر این اسباب را شناسایی کنیم. خدا این نظام را طراحی کرده است. ما باید با قدرت فکرمان به جا، از اینها استفاده کنیم آیه:وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِنْهُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ( سوره جاثیه، آیه ۱۳)
و آنچه در آسمانها و زمین است تمام را مسخر شما گردانید و اینها همه از سوی اوست. در این کار نیز برای مردم با فکرت آیاتی (از قدرت الهی) کاملا پدیدار است.
ما باید برویم و از اینها استفاده کنیم این یک وظیفه توحیدی است .خداوند یک نیروی عظیم در درون ما گذاشته است که می شود از همه اینها استفاده کرد ما باید زمین را آباد کنیم.
وَإِذْ قَالَ رَبُّک لِلْمَلَائِکةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یفْسِدُ فِیهَا وَیسْفِک الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِک وَنُقَدِّسُ لَک ۖ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ(بقره، آیه ۳۰)
و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من در زمین جانشینی خواهم گماشت»، [فرشتگان] گفتند: «آیا در آن کسی را می‌گماری که در آن فساد انگیزد، و خون‌ها بریزد؟ و حال آنکه ما با ستایش تو، [تو را] تنزیه می‌کنیم و به تقدیست می‌پردازیم.» فرمود: من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید.
پس تفاوت در نوع نگاه و نوع دیدگاه است.
۱-نگاه ابزاری به سبب ها: یکی از سبب ها استفاده ابزاری می کند همه ی هیچ را مرتبط با مسبب اسباب می داند. لذا مومن هیچ گاه کم نمی آورد.
۲-نگاه استقلالی به سبب ها: در نگاه استقلالی به سبب، وقتی سبب فرو می ریزد انسان می شکند.
توکل، انتظار واقعی داشتن به خدا است.
توکل، توقف نیست.
نمی شود به اسباب و وسایل اصلا کاری نداشت وفقط توکل داشت
چگونه روحیه توکل را بالا ببریم؟
هر کسی تقوی الهی پیشه کند خداوند برای او راه ها را باز می کند . از جایی که او اصلا فکرش را نمی کند خداوند به او روحیه می دهد.
کسب و کار را نمی شود ول کرد این آین
«وَ مَنْ یَتَّقِ اللهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً* وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْث لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللهِ فَهُوَ حَسْبُهُ اِنَّ اللهَ بالِغُ اَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِکُلِّ شَیْىء قَدْراً»(سوره طلاق،آیه۳و ۴)
و هر که از خدا پروا کند، خدا برای او راه بیرون شدن [از مشکلات و تنگناها را] قرار می دهد. و او را از جایی که گمان نمی برد روزی می دهد، و کسی که بر خدا توکل کند، خدا برایش کافی است، [و] خدا فرمان و خواسته اش را [به هر کس که بخواهد] می رساند؛ یقیناً برای هر چیزی اندازه ای قرار داده است.
این آیه، فهم معنوی بالاتری را برای ما می خواهد برساند . این آیه می رساند که ما باید رزق خودمون را از متن آنچه خداوند در دستمان قرار داده است بدست بیاوریم.
انسان متقی دریافت های دیگری نیز دارد. سب های جدیدی برایش احداث می شود و نیروهای جدیدی به کمک او می آید.
سوال: آدمی که دارد تلاش می کند و خودش با تلاشش به هدفش می رسد، کجاش توکل است؟
منطق توحیدی می گوید که تلاش ، عین توکل است. کلمه” ومن یتق الله” آیه، شما را به تلاش و کوشش دعوت می کند.
کسانی که روی مرز الهی حرکت می کنند و از همه استعداد خودشون استفاده می کنند موفقیت شایانی بدست می آورند.
استفاده ابزاری از یاد خدا نباید بکنیم.
ما باید تلاشمون را بکنیم و از خدا امید مد خاص داشته باشیم. باید نظام اسباب را قبول داشته باشیم. آن وقت است که مافوق آنچه انسان فکرشو می کنه، پیشرفت می کنه.
چون خدا در این حالت است که راه های میان بر، را به او نشان می دهد.
سوال: بین توکل و اسباب مادی و تلاش منافات وجود دارد؟
توکل مراحل دارد.
بین توکل و استفاده از سبب ها اصلا منافات نیست بلکه استفاده از وسائل و سبب ها، عین توکل است. باید از اسباب، استفاده بهینه می کنیم ولی به هیچ کدام از این وسائل تکیه نمی کنیم. بلکه تکیه ما به مسبب اسباب است به برکت این ایمان سب ها تسلیم انسان می شوند. تکیه فقط به وسائل مادی کافی نیست. باید از اسباب و وسائل استفاده کنیم ونتیجه را به خدا واگذار کنیم.
توکل یکی از چهار ستون ایمان است.
حضرت على بن موسى الرضا (علیه السلام) مى فرماید:
ایمان چهار رکن است:
التَّوَکُّلُ عَلَى اللَّهِ؛ توکل بر خدا.
و الرِّضَا بِقَضَاءِ اللَّهِ؛ خشنودى به قضاى خدا.
و التَّسْلِیمُ لأَمْرِ اللَّهِ؛ تسلیم به فرمان خدا.
وَ التَّفْوِیضُ إِلَى اللَّهِ؛ واگذارى (همه کار) به خدا.(تحف العقول، ص ۴۴۵)
