بازگشت به سرچشمه

بعضی فقط در خواب و خیال زندگی می کنند و از زندگی واقعی و حقیقت دور هستند.

زندگی حقیقت است و واقعیت است.

همیشه گفتیم زندگی سالم و خوشبخت داشتن، دور نیست همین نزدیکی است فقط باید چشمامون را باز کنیم و کلیدهای اون را بدست آوریم و تلاش کنیم.

بازگشت به سرچشمه

بازگشت به سرچشمه حیات و زندگی، همان توبه است. توبه نشان می دهد نباید انسان ناامید شود و بداند با یک عالمه گناه، باز راه بازگشت باز است. توبه ، معنی امید به زندگی و حیات را در خود گنجانیده است.

خداوند بوسیله توبه، نوعی دعوت از بندگان گنه کار خود کرده است تا به سوی او برگردند.

ولی اگر همه ی انسانها بر خواسته های خدا پشت کنند و راه های غیر انسانی و شیطانی را بروند به خداوند متعال هیچ ضرری نمی رسد. او غنی، حکیم و حمید است.

إِن تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنکُمْ (زمر ۷)

یعنی:  اگر کفر ورزید، بدانید که‌ خدا از شما بی‌نیاز است

يَا أَيُّهَا النَّاسُ‌ أَنْتُمُ‌ الْفُقَرَاءُ إِلَى‌ اللَّهِ‌ وَ اللَّهُ‌ هُوَ الْغَنِيُ‌ الْحَمِيدُ (فاطر،۱۵)

ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدائید؛ تنها خداوند است که بی‌نیاز و شایسته هر گونه حمد و ستایش است!

امروز می خواهیم راجب به این موضوع حرف بزنیم.

نکته اول این است که خدا فرموده است: همه بیایید. و توبو الی الله جمیعا .

  هر کسی با هر معصیتی این فرصت را دارید. یعنی خداوند خواهان بازگشت همه است.

… وَ تُوبُوا إِلَي اللّهِ جَميعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ

. و همگي بسوي خدا باز گرديد اي مؤ منان، تا رستگار شويد!( سوره نور، آيه ۳۱٫)

جای دیگر فرموده است که از رحمت من مایوس نشوید.

قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ(زمر،۵۳)

بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‌اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.

یعنی، نکنه مایوس شوید، اگر برگردید خداوند همه چیز را می بخشد. چقدر راه را باز کرده است.

گاهی انسان فکر می کنه خجالت می کشه طرف خدا برود باز خدا می گوید: بیایید.لطف خدا انسان را شرمنده می کند.

خداوند موسی وهارون را به سمت فرعون می فرستد تا شاید برگردد. یعنی خداوند حتی منتظر بازگشت فرعون است.

ما اگر هر چه بد باشیم، دیگر ادعای خدایی که نکرده ایم.

حالا، چرا خداوند اسرار برگشت بندگان را می کند؟

چون به صلاح بندگان است. چون خداوند ما را برای مقصد دیگر آفریده است. اگر برنگردیم فقط خودمان را نابود کرده ایم. توجه داشته باشیم او نیازی به ما ندارد.

این همه لطف نسبت به بندگان یعنی امید یعنی روشنایی.

کاش هیچ وقت از خدا فاصله نگیریم.

خداوند می گوید از من دور نشوید جهنم جدی است. من پر خواهم کرد جهنم را. اصرار می کند من قسم خورده ام . من شما را برای بهشت آفریده ام . خدا با کسی طاروف ندارد.  خدا منتظر برگشتن ما است

أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ(آیه ۱۰۴ سوره توبه)

آیا نمی‌دانستند که فقط خداوند توبه را از بندگانش می‌پذیرد، و صدقات را می‌گیرد، و خداوند توبه‌پذیر و مهربان است؟!

به زبان دیگر: مگر اینها نمی دانند من توبه اینها را می پذیرم پس چرا نمی آیند مگر نمی دانند.

این که خدا منتظر ما باشد انسان خیلی شرمنده می شود.

خدا می گوید: من خودم می پذیرم هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ..یعنی آبروی شما را نمی برم شما با من طرفید.

تاکید ویژه در توبه وجود دارد. تاخیر نیندازید چون فاصله هی زیاد می شود.

قُل یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلیَ أَنْفُسِهِم لاتَقنَطُوا مِن رَحمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحِیمُ وَ أَنِیبُوا إِلی رَبِّکُم وَ أَسلِمُوا لَهُ مِن قَبلِ أن یَأتِیَکُم العَذابُ ثُمَّ لاتُنصَرُونَ؛ (زمر/ ۵۳ و ۵۴)

بگو ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد، به درستی که خداوند بخشنده مهربان است. و به درگاه پروردگارتان باز گردید و در برابر او تسلیم شوید، پیش از آنکه عذاب به سراغ شما آید، سپس از سوی هیچ کس یاری نشوید.

باید شناختمان را از خودمون و خدایمان بالا ببریم. ببینیم در چه دریایی از رحمت زندگی می کنیم. هم کار خیر ثواب دارد هم بازگشت به سوی خدا ثواب دارد.

با نسیم خوش عشق، با صدای پر پرواز رها گشته زبند، زندگی جاریست. وقت خوشحالی هاست. ساعتت ساعت بیداری هاست.

کامیابی نزدیک دراست. وقت آن است که درب بگشایی، جاده ای در پیش است. از تن جاده عشق، فوران آتش، آتش نور به چشمت بارد. وانگه آرام به خود می گویی با تمام دل و جان: ای خدای سبحان من تورا می خوانم.