امید و انگیزه در خانواده (۱)

زندگی نیست به جز نم نم باران بهار

زندگی نیست به جز دیدن یار

زندگی نیست به جز عشق

به جز حرف محبت به کسی

قله مهربونی را رصد کن

بذار که دنیا بشنو صداتو

باید یک حس رفتن و رسیدن

تازه بمونه تا همیشه با تو

سلام زندگی

گذشته مثل آئینه روبه روته

امروز تو، یه جاده رو به فرداست

برس به هر چی آرزوی خوبه

یاد خدا کلید هر معماست

سلام

یه روز خوب را با امید و انگیزه شروع کرده ایم.

قراره امروز از امید و انگیزه در خانواده بگوئیم

امید و انگیزه

سوال: امید و انگیزه چه جایگاهی در خانواده شما دارد؟

سوال: چرا گاهی نا امید هستیم؟

سوال: وقتی نا امید هستیم باید چه کار کنیم؟

سوال: چه عواملی باعث می شود که نتوانیم همیشه روحیه با انگیزه داشته باشیم؟

سوال: امید داشتن یعنی چه؟

تعریف امید

امید داشتن به معنی یک نگرش مثبت به کل خلقت و جهان هستی داشتن، است. در واقع یک جهان بینی کلی و نگرش مثبت داشتن کنار بحرانهای زندگی، همین امید است. امید داشتن یک حس درونی است که به ما معنای زندگی می دهد و کمک می کند تا ما دوباره بلند شویم. باید نگرش بلند باشد.

در واقع امید داشتن یک میل است. ناامیدی یکی از فاکتورهای مهم افراد افسرده و مضطرب، است. که در مراحل اول با تکنیک های رفتاری، اصلاح می شود ولی اگر فرد زیاد در فاز نا امیدی و افسردگی بماند دیگر به این راحتی از این فاز در نمی آید و روان درمانی نیاز دارد.

امید به زندگی یکی از اصول لازم برای موفقیت در زندگی است. امیدواری به انسان این باور را می دهد که من تحت هر شرایطی به هدفم می رسم. امید داشتن به زندگی یک احساس خوب و انگیزه بخش است که باعث تحرک و میل رسیدن به هدف می شود. امید هم بر سلامت جسم و هم بر سلامت روان اثراث بسیار مثبتی می گذارد و حتی در درمان بیماری های صعب العلاج نیز تاثیر بسیار زیادی دارد.

زندگی دشواری های خود را دارد و در مسیر زندگی موانع بسیار زیادی بر سر راه انسان قرار می گیرد. داشتن هدف در زندگی تنها عامل موفقیت انسان نیست. تصور کنید یک ماشین دارید ولی اگر آن را نرانید ماشین حرکت نمی کند. امید در زندگی همانند نیروی راندن ماشین است. امید به انسان اجازه می دهد با تلاش فراوان برای رسیدن به اهداف قدم بردارد و با موانع مجادله کند.

افرادی که در زندگی امید ندارند به دنبال اهدافی می روند که نیازی به چالش نداشته باشد و با کوچکترین مشکل از ادامه مسیر درمانده شده و هدف خود را رها می کنند.

یک حضور مهربون، یک هم نفس

یک صدا پر امید و آشنا

واژه ها یکی یکی جون می گیرند

از دل جعبه رویا و صدا

این مقاله ی، سلام زندگی است

برای همه ی شما

زندگیتون سرشار از امید و انگیزه

گفتیم امید یک میل و احساس است که می توانیم در خودمان تقویت کنیم. اگر یکی از افراد اطراف ما، منفی است و نا امید است یک جاهایی باید از او دور شد تا روی ما اثری نداشته باشد ولی این دستور همه جا عملی نیست. مثلا در یک خانواده، اگر کسی افسرده است باید یک جوری به او کمک کنیم تا از این فاز در آید.

ویژگی های فرد نا امید و افسرده

فردی که بیش از یک ماه الی شش ماه یکی از ویژگی های زیر را داشته باشد، نیاز به اقدام موثر دارد:

• اگر تحریک پذیر باشد. یعنی آستانه تحمل پایین است و کوچکترین مسئله زندگی این افراد را به هم می ریزد.
• استرس بالایی دارد. نگرانی و آشفتگی در این افراد بالا است.
• روش های حل مسئله را نمی توانند در زندگی داشته باشند
• کیفیت خواب فرد آشفته شده است.
• تمرکز به هم ریخته است
• اشتها به هم ریخته است
• یا افزایش وزن یا کاهش وزن زیاد پیدا کرده اند
• این افراد زیاد خودشان را سرزنش و تنبیه می کنند . هر چقدر انرژی ما صرف گذشته شود در واقع ما به جلو حرکت نمی کنیم. بابت خطاهای گذشته خودتان را سرزنش نکنید.
• احساس گناه دارند و روی جنبه های منفی مسائل، بیشتر متمرکز می شوند.
• پرخاشگر می شوند

در واقع علت نا امیدی، سرزنش گری خود فرد، است. حتی بعضی وقتها در خانواده افرادی هستند که به این مسئله دامن می زنند. در واقع این مسئله را تقویت می کنند.

ما هر وقتی به گذشته فکر می کنیم باید به این خاطر باشد که خطای خود را متوجه شویم تا دیگر آن را تکرار نکنیم.

داشتن امید و انگیزه در زندگی از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر امید نباشد در واقع ما روی دور مرگ تدریجی افتاده ایم.

به هر حال زندگی سختی های خودش را دارد و ما چاره ای نداریم جز اینکه با این مسائل دست و پنجه نرم کنیم.

سوال: شما چکار می کنید تا امید و انگیزه خود را از دست ندهید؟

با دشت، کوه و چشمه، گرم گفتگو شو

سرشار از عشق، امید و آرزو، شو

شیرین ترین اوقات بودن از دل لبخند جاریست

بیایید عاشقانه زندگی کنیم

احساس گناه منجر به سرزنش گری خود فرد و اطرافیان فرد، می شود. رابطه در خانواده به هم می ریزد. سعی کنیم اگر یکی از افراد خانواده ما دارد در فاز افسردگی و ناامیدی می رود یک جوری با او رابطه برقرار کنیم.

مثلا با مهربانی و آرامی به او بگوییم:

• من فکر می کنم خیلی در فکر هستی؟
• حس می کنم مثل روزهای قبلت نیستی؟
• آیا چیزی شده؟

گاهی وقتها این فکر و حس در قالب ذهن ما، اشتباه هست لذا وقتی آن را مطرح می کنیم دو حالت می تواند اتفاق بیفتد:

• به اشتباه خود پی می بریم و دیگر ذهن ما را درگیر نمی کند.
• از طرف دیگر به طرف مقابل حس مهم بودن، حس با ارزش بودن می دهیم یعنی تو برای من مهم هستی، من دوستت دارم.

کمک کنیم فرد نا امید حرف بزند. تا هیجان های او بیرون بریزد. البته خیلی وقتها این افراد بخاطر ناامیدی، پرخاشگر می شود و در نتیجه این پرخاشگری افراد مهم زندگی خود را از دست می دهند و داخل یک سیکل معیوب می افتند و غار تنهایی آنها عمیق تر می شود.

در نظر داشته باشیم همه ی اتفاقهای زندگی ما در واقع یک مسئله است و رسالت ما حل مسئله است.

همه ی اتفاق های اطراف ما در بستر زمان، است که تعبیر می شود. هیچ کس نمی داند این راهی که دارد، می رود و این برنامه ریزی او در طول زمان، او را چقدر به خواسته ذهنی اش می رساند.

فقط انسان، باید تمام تلاش خود را انجام بدهد

هر تجربه زندگی ما در آینده معنایی برای ما ایجاد می کند. فقط اگر صبور باشیم متوجه آن خواهیم شد.

در واقع ردپای هر اتفاق، یک معنایی در ذهن انسان ایجاد می کند که فقط اگر حوصله و دقت داشته باشیم، آن را درک می کنیم.

جالب است، بدانیم که اگر ما بدون درد باشیم هیچ وقت رشد نمی کنیم و هیچ وقت خود را تغییر نمی دهیم. هیج وقت نگرش خود را تغییر نمی دهیم و سبک زندگی را عوض نمی کنیم.

همیشه وجود مشکلات در زندگی، ما را سرپا نگه می دارند و به ما انگیزه برای مبارزه و زندگی کردن می دهند این مسئله خیلی جالبی است.

باید با نگاه متفاوت به بحرانها نگاه کنیم تا زندگی جذابیت خود را نشان دهد.

نگاه مثبت داشتن به مسئل به معنای پاک کردن بحران نیست. بلکه به معنای واقع بین بودن است. یک اتفاق در پس چهره بدش، قطعا یک سری پیامدهای خوب برای ما و خانواده ما دارد ولی ما خیلی وقتها چون صبوری نمی کنیم این معنای پشت پرده را خیلی وقتها درک نمی کنیم. ما فقط به ایجاد آن اتفاق فکر می کنیم و هی با خود می گوییم چرا اصلا اتفاق افتاده است؟

خب عزیزان، حالا اتفاق افتاده. چیزی نشده. باید یک جوری آن را مدیریت کنید و زندگی را به جلو ببرید.

خیلی از افراد با گفتگو با خدا به آرامش می رسند و زندگی را به جلو می برند.

نور زندگی

چه روشهایی را می توانیم بکار بگیریم تا فرزند ما رشد معنوی بهتری پیدا کند و در آینده بتواند بهتر با مشکلات کنار بیایید؟

دوستان، در مورد هر چیزی بیشتر در خانه صحبت کنید آن موضوع بیشتر مورد توجه فرزندتان می شود. هر چیزی بیشتر در ذهن شما باشد آرام آرام همان مسئله در ذهن کودک شما هم وارد می شود.

هر برنامه ریزی در زندگی داشته باشید آن موضوع در ذهن فرزند شما می ماند. هر چقدر در مورد ارتباط با خدا در خانه حرف بزنید آن موضوع برای بچه شما مهم جلو می کند.

دستت را بگذار تو دست های امید

تا همه دنیاتو آفتابی کنه

نا امیدی را بگیره از دلت

رنگ آسمونت را آبی کنه

زندگی زیباست

چشمی باز کن

گردشی در کوچه، باغ راز کن

هر که، عشقش در تماشا نقش بست

عینک بدبینی خود را شکست

زندگی می گذره با خوب و بدش

به عاشقی دل ها رو مهمون می کنه

گاهی غصه است ولی با دل خوشی هاش

صورت دنیا را خندون می کنه

گفتیم هر کسی برای زندگی خودش، معنایی داره. معنای زندگی هر کسی متناسب با نگرش خودش و زندگی خودش است. معنای زندگی دلیل شاغل بودن ما است. ما باید در زندگی خودمون پایبند به ارزش هایی باشیم تا زندگی برای ما معنا داشته باشد. یک وقت ما هدف هایی پیدا می کنیم این هدف ها خیلی ساده و در دسترس هستند. نکته خیلی در زندگی این است که بعد از اتفاق های بسیار ناگوار باز احساس کنیم که می خواهیم بلند شویم و می خواهیم حرکتی کنیم. این همان امید به زندگی است.

امید به زندگی از ارزش های زندگی سرچشمه می گیرد. اگر ارزش زندگی فقط در پول و هدف های مادی خلاصه شود با از دست دادن آن کل معنای زندگی خود را از دست می دهیم. باید دنبال معنای زندگی خودمون باشیم.

• برای چی بیدار می شویم؟
• برای چی حرکت می کنیم؟
• برای چی زندگی می کنیم؟
• برای چی هی دارم برنامه ریزی می کنم؟
• برای چی این قدر داریم می دویم؟

خیلی وقتها ما هدف را با ارزش اشتباه می گیریم.

تفاوت هدف با ارزش

هدف چیزی است که یک زمانبندی برای آن داریم و کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت است. آن چه مهم است این است که ما در راه رسیدن به هدف در طول مسیر چه ارزش هایی برای ما مهم است.

خیلی وقتها ما به هدف به دلایلی، نمی رسیم. گاهی هدف درست نیست و سرخورده می شویم.

گاهی هدف خیلی سطح بالا است و باید با واقعیت سنجیده شود متناسب با شرایط زندگی ما باشد.

آنچه باعث می شود حرکت های ما ادامه داشته باشد امید است. امید در مسیر ارزش ها حرکت کردن، است. ارزش، رشد و تکاپو و تغییر است.

حالا آن ارزش را خرد می کنیم و هدف های گوناگون و معقول برای آن در نظر می گیریم. برآورد متعادل از اهداف داشتن، باعث می شود ما با رسیدن به اهداف کوتاه مدت و میان مدت پاداش درونی از مغز خودمان دریافت کنیم. مغز دوپامین ترشح می شود. این دوپامین به ما انگیزه می دهد. مغز باید بعد از هر اتفاق معقول، دوپامین به ما بدهد. این ترشح دوپامین، وجود ما را سرشار از امید می کند.

پس خوب فکر کنیم آیا هدف ما از زندگی، صرفا این است که  فقط می خواهیم خانه دار شویم؟ یا پول دار شویم؟ یا هدف ما این است که بدون چشم داشت فرزندانمان را کمک کنیم تا فرد موفقی و تاثیرگذاری  هم برای خود و هم در جامعه شوند؟

یک روز یک لیست از چیزهای که می خواهید تغییر بدهید را تهیه کنید و بعد با هم فکر کنید که چکار کنیم تا زندگی بهتر شود.

حیف دو روز دنیا را به گریه بگذرونی

زندگی زیباست

تماشائیست

چرا زیبا نمی بینیم

غم جای موندن تو نیست

حیفه تو غم بمانی

چرا با هم نمی خندیم

مگر دنیا چه کم دارد

خنده رو لب های تو زیبا می شه

چشم هام پر از شور و تماشا می شه

چرا زیبا نمی بینیم

چرا گاهی به پای این همه خوبی نمی شینیم

وقتی می خندی دل من بی غمه

وقتی نمی خندی یک چیزی کمه

امید یک نگرش و یک جهان بینی است و در افراد مختلف فرق می کند. همه افراد در جایگاه خودشون دارند درست می گویند. آن فردی که نا امید است ذهن او دچار مسئله ای شده است که قسمت مثبت مسئله را نمی تواند ببیند. مثل آدمی می شود که خودش را به خواب زده است که نمی شود او را بیدار کرد.

در زندگی خانوادگی، تصمیمی درست است که همسران را همگام کند. زیرا آن وقت است که زندگی سرشار از امید و انگیزه می شود. اگر نگرانی ای از طرف یکی از همسران وجود دارد باید آن نگرانی به چالش کشیده کرد و مورد بحث و صحبت قرار گیرد.

همیشه افراد باید یک نقش برای ما، داشته باشند. یعنی مادر ما، مادر ما است دیگر نقش معلم را نمی تواند بازی کند. یا مثلا برادر ما، برادر ما است و دیگر نقش شریک را نمی تواند بازی کند. اگر یک نفر دو یا چند نقش را در زندگی ما داشت، باید توجه داشته باشیم که یکی از نقش ها به نقش دیگری آسیب خواهد زد.

یک زوج باید به هماهنگی برسند، این مسئله، خیلی مهم است. ما هیچوقت نمی توانیم در مورد زندگی افراد نظر بدهیم و بگوئیم که تصمیم درست چی است. آنها باید خودشان به یک تصمیمی برسند.

انتخاب هدف

ما می خواهیم برای زندگی خود یک هدف در نظر بگیریم. حالا سوال این است هدف را چگونه باید انتخاب کنیم؟

قبل از انتخاب هدف، باید خود را خوب بشناسیم.

هر چه خودشناسی قوی تر باشد، هدف بهتری را انتخاب می کنیم

از چه جنبه هایی باید خود را بشناسیم؟

باید راهی یافت برای زندگی را زندگی کردن

نه فقط زندگی را گذراندن

باید راهی یافت

برای صبح ها با امید چشم گشودن

برای شب ها با آرامش خیال، خوابیدن

فقط یک راه داریم

به خدا اعتماد کنیم

زندگی را از نو بنگریم

شعار ما:

عاشقانه زندگی می کنم و سرشار از امید و آرزو هستم

نتیجه گیری

• هدف هایی را در ذهن خود متصور شویم

باید توجه داشته باشیم که اگر هدفی را در زندگی تعیین می کنیم با شرایط زندگی ما باید همخوانی داشته باشد. هدف چیزی نباشد که اصلا در نهایت به آن نرسیم و به نا امیدی منجر شود.

• آن هدف متناسب زندگی ما باشد
• اهداف را خرد کنید به کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت
• برای اهداف زمان تعیین کنید
• زمان نوشتن هدف، روی نقاط مثبت خودتون متمرکز شوید. چون این امید و انگیزه شما را زیاد می کند.
• دایره ارتباطی وسیعی هم، در اجتماع برای خودتون داشته باشید. چون یک جاهایی در این فراز و نشیت رسیدن به هدف، آنقدر اتفاقات بیرونی می افتد که گاهی نیاز به حمایت داریم این حمایت می تواند حمایت عاطفی، روانی و مالی و … باشد. داشتن این ارتباط خیلی وقتها ما را از پیشامدها نمی ترساند.
• در راه رسیدن به هدف، سبک زندگی خود را سالم کنید. یعنی خواب خوب داشته باشید، تغذیه خوب داشته باشید، ورزش کنید، گاهی تفریح کنید. اینها به شدت سطح دوپامین و سروتونین خون شما را بالا می برند. این دو هورمون در ایجاد انگیزه بسیار مهم هستند. سطح اینها با سبک زندگی سالم، حفظ می شود.

اگر این کار را نکنید هورمون کورتیزول و اپی نفرین زیاد ترشح می شود. این هورمون به شدت نگرانی را بالا می برند

• افکار منفی را به چالش بکشید. این افکار منفی در جای خودش، خوب است به این خاطر است که محتاطانه حرکت کنیم.
• گاهی نگاه به عقب داشته باشید. نگاه ما به عقب، گاهی خوب است تا اشتباهات خود را جبران کنیم. ولی خیلی وقتها ما غرق منفی می شویم و نمی توانیم حرکت را ادامه بدهیم
• مهارت جرات ورزی را بیشتر کنیم. تا زمانی که حرکت نکنیم جرات ما زیاد نمی شود.
• تمرکز لحظه به لحظه بر خودمون، افکارمون و اهدافمون، نگرانی هانمون و اعتماد به نقاط قوت خودمان داشته باشیم.

در نهایت رمز موفقیت داشتن امید است و ریشه امید این است که بتوانیم خودمون را لحظه به لحظه حس کنیم.

بی خبریم از غصه و غم ها

وقتی که حالا پیش هم هستیم

دور هم بودن

دیداری دوباره

صمیمیت

پر از خاطره

خاطره هامون، شوق صدامون زنده می شوند

با یاد قدیم

با هم هستیم

در کنار هم

زیر یک سقف

رو به روی یک پنجره

پنجره های زندگی مون را رو به تبسم وا می کنیم

غم ها و غصه ها را کنار می زنیم

رو به پنجره زندگی

لبخند می زنیم

راز تبسم و ناز ترنم حک شده روی یک دورهمی صمیمی و ساده

دورهمی صمیمی و ساده

دیداری دوباره

پر از خاطره

ما در اینجا از غم و غصه آزادیم

وقتی همه دور هم هستیم

با هم هستیم

زنده می شود دوباره

زندگی مون

خدایا شکرت

زیر یک سقف

همه شکر تورا می گوئیم

به خاطر همه چیز

ممنونیم

خدای خوبم

مهربان ترین مهربانان

گرچه من، همین انسان ساده ام

دل خوش هستم که خدای خوبی دارم

عشق تو را خدایم، از ازل به سینه دارم

سر زخاک عبادت تو بر ندارم

ما همه مسئول هستیم. دوستان ما در همه کارهای خودمان، مسئول هستیم. تمام عالم، محضر خداوند است.

سعی کنیم با امید و انگیزه به جلو بریم و رشد کنیم. بالاخره باید به سوی او برگردیم. تا می توانیم زندگی خودمون و اطرافیانمان را به سمت آرامش و صمیمیت پیش ببریم.

قله مهربونی را رصد کن

بگذار که دنیا بشنو صداتو

باید که حس رفتن و رسیدن

تازه بمونه تا همیشه با تو

سلام زندگی

زندگیتون سرشار از نشاط و انگیزه