زندگى موسیقى گنجشک‌هاست
زندگى باغ تماشاى خداست
زندگى یعنى همین پرواز‌ها
صبح‌ها
لبخند‌ها
آواز‌ها
زندگی ذره‌ی کاهی‌ست
که کوهش کردیم
زندگی نام نکویی‌ست
که خوارش کردیم
زندگی نیست بجز نم نم باران بهار
زندگی نیست بجز دیدن یار
زندگی نیست بجز عشق
بجز حرف محبت به کسی
ورنه هر خار و خسی، زندگی کرده بسی
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد،
دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه یک عمر بیابان دارد
ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم!؟
هر روز که از خواب بیدار می شوم با خودم می اندیشم آیا امروز هم مثل دیروز هست
باز تکرار، تکرار و تکرار
یعنی هیچ تغییری در زندگی من حاصل نمی شود؟
گاهی از صبح تا نیمه های روز به همین موضوع می اندیشم.
سعی می کنم نگاهم را عمیق تر کنم.
در خودم که کنکاش می کنم احساس می کنم من همان فردی نیستم که سالهای پیش بوده ام.
درک من از زندگی و خودم و جهان هستی عوض شده است.
همین عمیق تر شدن ادراکات من، باعث رشد روحی من می شود.
Perception
پس امروز من مثل دیروز نیست.
ولیکن این تغییرات آنقدر آهسته روی می دهد که انسان گاهی متوجه نمی شود.
اگر ما خودمان را با سالهای قبل و یا حتی با مراحل رشدی پشت سر گذاشته، مقایسه کنیم و احساسات و افکاری که الان داریم را با احساسات و افکار آن زمان مقایسه کنیم می بینیم شاید از نظر ظاهر چندان فرقی نکرده باشیم ولی از نظر ذهنی و روحی خیلی فرق کرده ایم.
Perception
روش رودررو شدن ما با شرایط زندگی تغییر کرده است.
خب، شاید از من بپرسید آیا همیشه رشد ما در جهت مثبت بوده است؟
باید بگوییم که نه
ما با انتخاب هایی که در هر لحظه از زندگی انجام می دهیم تغییری می کنیم. ولیکن ممکن است این انتخاب ها را دقیقا آگاهانه انجام نداده باشیم که در این صورت رشد ما ممکن است در جهت ضعیف شدن توان روحی و انسانی ما باشد.
در پایان، تعداد سالهای زندگی‌تان اهمیتی ندارد. آنچه مهم است، زندگی جاری در خلال این تعداد سال‌هاست.
آبراهام لینکلن
دوستان خوبم، انتخاب های آگاهانه چگونه صورت می گیرد؟
چگونه باید لحظه لحظه زندگی را درک کرد؟
آیا زندگی فقط همین گذران روزها است؟
آیا زندگی، صرف لذت هست؟
آیا زندگی صرف شادی هست؟
آیا ما مسئولیتی ندارم؟
خیلی از وقتها تجربه های من در زندگی نشان داده است که نگاه مسئولانانه به خود و اطرافیانم، شادی و لذت عمیقی برای من به ارمغان آورده است. گاهی در زندگی متوجه شده ام وقتی سعی می کنم جوری زندگی کنم که وجدانم آرام باشد، احساسات خوبی را تجربه می کنم و این آرام آرام درک من را از زندگی تغییر داده است.
بزرگ‌ترین روز زندگیِ همه‌ی ما روزی است که مسئولیت تمام نگرش‌ها و رفتارهایمان را تمام‌وکمال بر عهده بگیریم.
جان. سی. مکسول
دوستان لطفا شما هم تجربیات خود را به اشتراک بگذارید که چگونه درک خود را در جهت مثبت در زندگی رشد می دهید؟
نتایج پژوهش‌ها در شرایط پاندمی کرونا نشان می‌دهد که حتی برای افرادی که از قبل شرایط سلامت روانی دارند، پاندمی می‌تواند افکار مضطرب و رفتارهای وسواسی ایجاد کرده و احساسات منفی مانند اضطراب، افسردگی، خشم، احساس تنهایی، استرس و حساسیت به خطرات اجتماعی را افزایش دهد، در حالی که نمرات احساسات مثبت مانند شادی و رضایت از زندگی را کاهش می‌یابد. مردم همیشه نگران سلامت و خانواده خود و کمتر نگران اوقات فراغت و دوستان خود هستند
رفرنس:
Schoch-Spana M. COVID-19’s psychosocial impacts: The pandemic is putting enormous stress on all of us but especially on health care workers and other specific groups [Internet]. 2020 [Updated 2020 March 20]. Available from: https://blogs.scientificamerican.com/observations/covid-19s-psychosocial-impacts/
شرایط کنونی در زمان پاندمی کرونا، اثرات روان‌شناختی زیادی را در زندگی ما بوجود آورده است. برای نمونه:
کاهش فعالیت‌های اجتماعی، مشکلات مربوط به شغل و درآمد، دور شدن از افراد خانواده و دوستان، شرایط بهداشتی خاص و دریافت مکرر اخبار بیماری و مرگ‌و‌میر ناشی از آن و ..
از طرفی احتمال آسیب‌های روانی در دوران قرنطینه یا رعایت فاصله اجتماعی به نظر می رسد در حال افزایش است. این شرایط می‌تواند زمینه را برای مشکلات روان‌شناختی از قبیل مشکلات اضطراب، ترس، انزوا و احساس تنهایی به وجود آورد.
بیماری کرونا باعث کاهش روابط بین فردی، خانوادگی و اجتماعی شده است. میزان ارتباطات مردم بسیار اندک شده و عموماً از حضور در جمع خودداری می‌کنند. مهمانی‌های خانوادگی کاهش یافته و میزان حضور افراد نزد یکدیگر نیز به میزان قابل توجهی کم شده است. در چنین شرایطی افراد مفهوم جدایی از زمان و مردم را به دردناک ترین شکل ممکن تجربه می‌کنند.
رفرنس:
Khalajinia Z, Abedini Z, Ahmari Tehran H, Khoramirad A. Explaining People’s Experience of Life in the Context of Covid-19 Epidemic in Qom. Qom Univ Med Sci J. 2021; 15 (7) :464-473
URL: http://journal.muq.ac.ir/article-1-3176-fa.html
خب دوستان با این شرایط بوجود آمده، ما چگونه باید احساسات خود را مدیریت کنیم؟
life
چگونه باید درک نو به زندگی داشته باشیم. درکی که به رشد بیشتر ما منجر شود و زندگی را برای ما لذتبخش کند؟
آیا صرف خیال پردازی می تواند روح خسته ما را آرام کند؟
آیا اگر فقط در فضای مجازی بی هدف پرسه بزنیم، می تواند مسیر جدیدی برای ادامه زندگی کاملا فعالانه و سرشار از شادی و لذت عمیق، برایمان ایجاد کند؟
شاید جور دیگری باید به زندگی نگاه کنیم.
زندگی مسئله‌ای برای حل‌کردن نیست، واقعیتی است که باید آن را تجربه کرد.
سورن کی‌یر‌کگارد
شاید خداوند هدف دیگری از آفرینش ما داشته است؟
شاید ادراکات ما از زندگی واقعی دلیل خلقت ما بوده است.
و شاید و شاید های دیگر
که نیاز به دقت و تفکری عمیق دارد.
آنچه بدان می‌اندیشیم، برای ما رخ خواهد داد؛ پس اگر خواهان تغییر هستیم باید ذهن‌مان را باز نگاه داریم.
وین دایر
دوستان تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید تا با تفکر جمعی به نتایج بهتری برسیم
شادکام و سعادتمند زندگی کنید
شب آرامی بود
می روم در ایوان، تا بپرسم از خود
زندگی یعنی چه؟
مادرم سینی چایی در دست
گل لبخندی چید، هدیه اش داد به من
خواهرم تکه نانی آورد، آمد آنجا
لب پاشویه نشست
پدرم دفتر شعری آورد، تکیه بر پشتی داد
شعر زیبایی خواند، و مرا برد، به آرامش زیبای یقین
با خودم می گفتم:
زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی، آبتنی کردن در این رود است
وقت رفتن به همان عریانی؛ که به هنگام ورود آمده ایم
دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد؟
!!!هیچ
زندگی، وزن نگاهی است که در خاطره ها می ماند
شاید این حسرت بیهوده که بر دل داری
شعله گرمی امید تو را، خواهد کشت
زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است
زندگی یاد غریبی است که در سینه خاک
به جا می ماند
زندگی، سبزترین آیه، در اندیشه برگ
زندگی، خاطر دریایی یک قطره، در آرامش رود
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر
زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ
زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق
زندگی، فهم نفهمیدن هاست
زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور، در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم
زندگی، رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست
زندگی، شاید شعر پدرم بود که خواند
چای مادر، که مرا گرم نمود
نان خواهر، که به ماهی ها داد
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
زندگی، خاطره آمدن و رفتن ماست
لحظه آمدن و رفتن ما، تنهایی ست
من دلم می خواهد
قدر این خاطره را دریابیم.
سهراب سپهری
